Tekir

Sokak kedisi olarak ifade edilen Tekir kediler, Antik çağlardan itibaren tarih kitaplarında yer almaktadır. Afrika Vahşi Kedisi ve Avrupa Vahşi Kedisinin çiftleşmesinden türediği düşünülmektedir. Bütün bu bulgular Antik çağlara kadar uzansa da kesin bir bilgi hiçbir zaman bulunamamıştır. Vahşi yaşamdan türediği iddia edilen Tekir, kedi ırkının soylu üyesi aslan ve kaplanlara benzerliği ile de dikkat çeker. Özellikle vaşak türüyle de çoğu zaman karıştırılmış olan Tekir için resmi kayıtlarda net bir bilgi bulunmasa da asi yapısı bunları doğrular niteliktedir. İlk başta Afrika kökeninde daha mat renklere sahip olduğu bilinse de gitgide melezleşen bu ırkın tüylerinin parlaklaştığı bilgisi kesindir. Özellikle kıtadan kıtaya hatta bölgeden bölgeye bile tüy uzunlukları ve renkleri değişim göstermektedir. Bu melez hikâyesi; geçmiş çağlara bakıldığında Tekirlerin, Yakın Doğu civarında Bereketli Hilal olarak adlandırılan bölgede evcilleştirildiği düşünülmektedir. Çin’deki fosil tarihine bakıldığında da bundan tam 5000 yıl öncesi gömülerde de kedilerin insanlarla birlikte gömüldüğü bulunmuştur. Özellikle o zamanki şartlara bakıldığında tahıl ambarlarını kemirgenlerden korumak için, pragmatist bir amaçla kedi beslenildiği düşünülmektedir. Kedilerin insanlarla olan kuvvetli bağları çok uzun yıllara dayanır. Yapılan kazılarda, araştırmalarda bu bulgulara rastlandığı sıklıkla görülür. Duvar yazılarında ve resimlerde ise sıklıkla kullanılan motiflerin başında gelmektedir. Antik çağda ise uğurlu kabul edildiği bilinen kediler, kendine has tavırlarıyla her dönem yaşamın bir parçası olmuştur. Din tarihinde de Tekir kedinin namından bahsedilir. Hangi renk ve desende olursa olsun Tekir’in alnında ‘M’ harfi oluşumu görülür. Bu harfin iki semavi dinde de farklı bir yeri vardır. İslam dinine göre Hz. Muhammed’in bir kediyi sevdiği ve alnını okşadığı için M harfi olduğu düşünülmektedir. Diğer yandan Hristiyanlıkta ise Hz. İsa bebekken çok üşüdüğü için Tekir bir kedinin onu ısıttığı Hz. Meryem’in kediyi okşamasıyla da bu harfin oluştuğu düşünülür. Bu inanışların haricinde bilimsel veride bunun nedeni bilinmez. Tekir kedi genomları ve kromozomları yıllarca araştırılmış ve ulaşılan bilgi sadece melez bir ırk olduğuyla kalmıştır. Tekir olarak isimlendirmesi kürk deseni olarak kaplana benzediği için kaplanın köken ismi olan tigrisin dönüşümünden gelmektedir. Türk topraklarında Tekir’den bahsedilen ilk kaynağın Ahmet Vefik Paşa’nın Lugat-ı Osmani eseri olduğu görülmektedir. Bu eser 1876 yılında yazıldığı düşünülse de Tekirlerin Türk toplumunda bundan daha eski bir süreçte yaşamaya başladığı anlaşılmaktadır. Tekir kediler hakkında en net bilgiler tarih kitaplarında pek bulunmasa da davranış özellikleri bakımından incelemeler neticesinde varsayımlarda bulunulmaktadır. Tekirlerin sıcağı çok sevmesinin nedeninin Afrika soyuna, asi ve umursamaz tavırlarının ise daha çok melez kabul edilen Avrupa’dan geldiği söylenmektedir. Bütün bu bilgiler varsayım dâhilinde oluşturulsa da Tekirlerin atalarının büyük kedi soyu olduğu en net bilinen gerçektir. Fiziksel benzerlikler de bu durumu kanıtlar niteliktedir.

Tekir kedilerin tüy yapısına bakıldığında uzun ya da kısa olabildiği görülmektedir. Desenlerin türlerine göre isimlendirme yapılmaktadır. Bu isimlendirmeler Uskumru, Benekli, Alacalı, Klasik, Sarman şeklindedir. Tekir kedilerin türü 50’yi geçkin sayıdadır. Vücutları esnektir. Ağırlıkları 2 ila 8 kg arasında değişiklik gösterir. Esnek ve dayanıklı bir vücut yapısına sahiptirler. Ön patilerinde 5’er, arka patilerinde ise 4’er tane olmak üzere toplamda 18 tane parmağı vardır.